Garen: Icecold fever
merino 19 micron met witte paarltjes,
25 gram begingewicht, eindgewicht met 44 paarltjes: 27 gram,
looplengte: 33 meter ( 1.23 mtr. per gram) diameter: 2 mm op dunste deel, 1 cm op
dikste deel, kostprijs: 2, arbeidsuren: 2 uur
Z gesponnen als slubs, daarna S
getwijnd met een nylondraad waarop de paarltjes waren geregen.
Het spinnen van de slub ging super,
geen draadbreuk en mooie egale fijne slubs, in 20 minuten had ik de
25 gram gesponnen, voor mijn doen best snel. De kralen had ik op een
nylon draad op klos geregen die naast me op de grond stond. Ik nam de
draad met telkens een stuk of 5 kralen in de hand en zo kon ik
makkelijk elke keer een kraal naar het spindraadje laten schieten.
Er zijn meerdere manieren om paarltjes
of kralen in spinwerk te krijgen, op de Landelijke Spindag heb ik
geleerd hoe ik ze via Navajo/kettingtwijnen kon inrijgen maar dat
ging me niet zo best af. Nu dus maar eerst de methode uitproberen die
me het meest aanspreekt.
Het systeem als zodanig werkte prima,
maar de volgende keer neem ik een ander soort draad. Deze nylon is
onzichtbaar, wat meteen ook een nadeel is als de boel in de war raakt
want je ziet niet goed waar de narigheid begint. De draad is ook wat
stijf waardoor de kralen telkens om elkaar draaien, en kleine
wolhaartjes de nylondraad vast knopen. Wat een gedoe! Het resultaat
was wel hartveroverend met al die roomwitte pareltjes tussen de
zachte wolspiralen.
Door het twijnen met de nylondraad was
het slubdraadje veranderd in een spiraaldraad. Helaas heb ik toch te
weinig twist in de single gevoerd, de wolslubs braken regelmatig, als
redmiddel heb ik de wol met de hand heet gewassen en daarna in koud
water laten schrikken zodat het a.h.w. wat vilt. Hoewel het er op de
foto schattig uitziet is het eindresultaat naar mijn smaak wat te
rommelig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten